Hoofdstuk 1.4.5. Aliskiren (Rasilez®, beschikbaar sinds april 2008) is de eerste vertegenwoordiger van de renine-inhibitoren, een nieuwe klasse van antihypertensiva die, zoals de ACE-inhibitoren en de sartanen, inwerken op het renine-angiotensine-aldosteron systeem. Aliskiren wordt voorgesteld in monotherapie of in associatie met andere antihypertensiva bij de behandeling van essentiële hypertensie. De dosis bedraagt 150 à 300 mg per dag in één inname. De plaats van aliskiren bij de aanpak van arteriële hypertensie is op dit ogenblik moeilijk te bepalen, en de voorkeur dient gegeven te worden aan geneesmiddelen met een bewezen gunstig effect op de morbiditeit en mortaliteit, zoals de diuretica, de β-blokkers, de ACE-inhibitoren, de sartanen en de calciumantagonisten. Het effect van aliskiren op de bloeddrukcijfers is niet meer uitgesproken dan dit van andere antihypertensiva, en zijn profiel van ongewenste effecten is niet gunstiger. Als ongewenste effecten zijn er vooral gastro-intestinale stoornissen en huideruptie, maar gevallen van angioedeem werden eveneens gerapporteerd. De gebruiksvoorzorgen in verband met het risico van hypotensie, hyperkaliëmie en nierinsufficiëntie verschillen niet van deze van de ACE-inhibitoren en de sartanen; aliskiren is eveneens gecontra-indiceerd gedurende de zwangerschap. [
La Revue Prescrire 2007; 290: 885-8]
Hoofdstuk 2.4.2. Palonosetron (Aloxi®, beschikbaar sinds april 2008) is een nieuwe 5HT3-antagonist voor parenteraal gebruik, voorgesteld ter preventie van nausea en braken door chemotherapie. De doeltreffendheid en ongewenste effecten (vooral hoofdpijn en obstipatie), zijn vergelijkbaar met deze van de andere 5HT3-antagonisten zoals ondansetron, granisetron en tropisetron.
Hoofdstuk 7.5.4. Methoxypolyethyleenglycol-epoëtine beta (Mircera®, beschikbaar sinds april 2008) is een erythropoëtine-analoog voorgesteld voor de behandeling van symptomatische anemie bij chronische nierinsufficiëntie. De voornaamste ongewenste effecten zijn: hypertensie, hoofdpijn, trombose.
Hoofdstuk 8.4.3.4. De specialiteit op basis van het antiretrovirale middel nelfinavir (Viracept®) is opnieuw beschikbaar sinds april 2008.
Hoofdstuk 9.2.1.5. Lenalidomide (Revlimid® , beschikbaar sinds april 2008) is een nieuwe immunomodulator voorgesteld, in associatie met dexamethason, voor de behandeling van multipel myeloom. Lenalidomide is structureel verwant aan thalidomide waarvan de teratogene effecten goed bekend zijn. Strikte anticonceptiemaatregelen moeten genomen worden vanaf 4 weken vóór het begin van de behandeling, tot 4 weken na het stoppen van de behandeling. Andere ongewenste effecten zijn: neutropenie en trombocytopenie, verhoogd risico van trombo-embolie, gastro-intestinale stoornissen, huideruptie en perifere neuropathie. Het gaat om een weesgeneesmiddel.
, beschikbaar sinds april 2008) is de eerste vertegenwoordiger van de renine-inhibitoren, een nieuwe klasse van antihypertensiva die, zoals de ACE-inhibitoren en de sartanen, inwerken op het renine-angiotensine-aldosteron systeem. Aliskiren wordt voorgesteld in monotherapie of in associatie met andere antihypertensiva bij de behandeling van essentiële hypertensie. De dosis bedraagt 150 à 300 mg per dag in één inname. De plaats van aliskiren bij de aanpak van arteriële hypertensie is op dit ogenblik moeilijk te bepalen, en de voorkeur dient gegeven te worden aan geneesmiddelen met een bewezen gunstig effect op de morbiditeit en mortaliteit, zoals de diuretica, de β-blokkers, de ACE-inhibitoren, de sartanen en de calciumantagonisten. Het effect van aliskiren op de bloeddrukcijfers is niet meer uitgesproken dan dit van andere antihypertensiva, en zijn profiel van ongewenste effecten is niet gunstiger. Als ongewenste effecten zijn er vooral gastro-intestinale stoornissen en huideruptie, maar gevallen van angioedeem werden eveneens gerapporteerd. De gebruiksvoorzorgen in verband met het risico van hypotensie, hyperkaliëmie en nierinsufficiëntie verschillen niet van deze van de ACE-inhibitoren en de sartanen; aliskiren is eveneens gecontra-indiceerd gedurende de zwangerschap. [
La Revue Prescrire 2007; 290: 885-8]