HoogteziektePreventie van acute hoogteziekte (hoofdpijn, samen met eetlustvermindering, nausea, slapeloosheid, duizeligheid of vermoeidheid na een recente stijging tot boven 2500m) gebeurt door de stijgsnelheid aan te passen zodat acclimatisatie mogelijk is. Medicamenteuze prophylaxis is niet aangewezen, tenzij voor personen die eerder hoogteziekte hadden, voor patiënten met hartfalen of wanneer snel stijgen onvermijdbaar is. Acetazolamide (2 x 125 à 250 mg per dag, vanaf 1 à 2 dagen vóór stijgen tot 48 uur na aankomst op hoogte) is de eerste keuze; verhoogde diurese en paresthesieën, maar ook symptomen die lijken op acute hoogteziekte kunnen optreden. Wanneer acetazolamide niet verdragen wordt of gecontra-indiceerd is, is dexamethason aangewezen (4 mg om de 12 uur, vanaf 1 dag vóór de beklimming tot na afdalen beneden 2500 m); wanneer dadelijk een snelle stijging nodig is, bv. bij reddingsoperaties is dexamethason in hogere dosis aangewezen; hyperglykemie, dyspepsie en slapeloosheid kunnen optreden. Voor het preventief gebruik van acetylsalicylzuur, Ginkgo biloba, spironolacton en furosemide bestaat onvoldoende evidentie. Bij optreden van symptomen van acute hoogteziekte is rust, niet verder stijgen en, indien mogelijk, afdalen aangewezen. Meestal verdwijnen de klachten spontaan na enkele dagen acclimatisatie. Ondertussen kunnen anti-emetica, banale pijnstillers (bv. paracetamol) of acetazolamide (2 x 125 à 250 mg per dag gedurende 2 à 3 dagen) verlichting bieden. Tijdige herkenning is van belang aangezien acute hoogteziekte kan evolueren tot mogelijk fataal hersen- en/of longoedeem. Enkele referenties |